mary i potwory

Czy można być nieszczęśliwą, bo tak bardzo się kocha?
bo...nie można wytrzymać każdej minuty życia bez ciebie
czuje się wtedy ucisk jednej skroni, która szlocha
druga już dawno umarła, nie widząc oczu twych pod niebem.
A może ktoś da mi limit, czasomierz kochania...
może odliczyć da się tęsknotę, czas możności czekania
boję się, że pewnego dnia pęknie mi serce gdy wejdziesz do windy
a ja dziecięco opuszczę głowę uchylę się nisko i legnę jak nigdy.
Jak to jest, że mam cię przy sobie i myślę już jak odchodzisz
jak sięgasz po kurtkę i zaraz się obrócisz włożyć szybko buty
by biec na tramwaj którego i tak nie dogonisz
a później by stać na przystanku zdegustowany i struty.
Będziesz miał mi za złe, że trzymałam cię za długo w swych ramionach
a ja tylko szepnę ci jeszcze, że niedługo się przecież spotkamy
nie wierząc samej sobie w radość, bo zaraz oboje znikamy
i wrócę do swoich zwykłych snów o marach i potworach

MMH

autor

wariatkatanczy

Napisany: 2009-09-24 Dodano: 2009-09-24 23:09:16

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie