Marzenia

Pouciekały w przestrzeń nieziemską
Zabierając mą duszę i ciało.
Westchnełam tylko na chwilę,
to także chwilę bolało.

Zmieniałam je jednym palcem
bez hronologi zdarzeń,
Pragnęłam by były realne
Pragnełam zbyt duzo Marzeń!

Czas mijał a one były,
Trwały w każdym calu mnie.
Patrzeć mogłam na nie
całe noce i dnie.

Poucikały w przestrzeń nieziemską
we mnie zostały tez.
A teraz tęsknie za nimi,
J spadam, tak jak spada deszcz.

Zabrały mą duszę i ciało
Zabrały co drogie jest.
Lecz ja bardzo ciesze się
że tylko ja mogłam je mieć!!!

autor

Faye

Napisany: 2002-03-11 Dodano: 2004-10-16 16:02:13

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie