MEDYTACJE NAD ŚWITEZIĄ

w kazdej chwili myślisz, że idziesz...

Przystań zmęczony
wędrowcze, spójż
na obraz niczym nie zmącony,

patrz oto namiastka mórz
Tafla idealnie gładka
otoczona kępami
drzew z rzadka
muskanymi falami

A jeśliś tu trafił w dzień
ciesz się, bo prawdy
nie rozświetli ci cień
Bo jeśliś przybył w nocy
kurtyna słońca opadnie
skończą się dzienne sny
tosamo w górze co na dnie
księżyce dwa i stoły
na którycb okruszki księżyca
przesuwają się po czarnym blacie

I wtedyś pomiędzy Świtezią,
niebemi nieodgadłym okręgiem
zawieszony
I wtedy widzisz,
otacza cie pustka
z każdej strony

za nią jest otchłań
nie próbuj sobie kazać
na ziemi pod sobą stać
twe stopy nie dotykają jej
musisz także pamiętać
by tafli Świtezi nie dotykać
nieczego z niej nie ułowisz
tylko pokreślisz obraz
a on to wszytsko co masz
I jeszcze jedna rada
gdy spojżysz w górę
i skacząc zechcesz dostać
kilka okruszków dla siebie
stań, nie myśl co w niebie,
bo tam wyroki co do ciebie
zapadły już,
opadły juz drzewa
dla trumny i krzyż
drewniany stoi ciężki
wśród drzew

Pozostaw więc na niebie kwiaty
Poszukaj więc dla siebie niewiasty,
Rozpłyń się w pustce
Zasmakuj męki-
wszystko w zasięgu ręki
a nic dla ciebie
Stój wędrowcze, stój!
Smakuj!!!

.. a jesteś bardziej przypisany do jednej chwili niż myślisz

autor

martinEden

Napisany: 2004-11-14 Dodano: 2005-08-04 10:32:39

Ten wiersz przeczytano 476 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie