melancholie październikowe

Polak patriota - oznaczyłam powyższy wiersz jako
sylabiczny.
Dziękuję i pozdrawiam :)

O pardon. Sylabiczny.

Piękny...

No, toś mi teraz zadała zagadkę. Sylabotoniczny.
Jesteś pierwszą autorka jaka widzę na tym portalu,
która podała taki rodzaj. Zazwyczaj czytam - rymowany
i...głowię się. Jaki rymowany?
Proszę. Oto link:

http://poewiki.org/index.php?title=Wiersz_sylabotonicz
ny

Tutaj akcentuje się inaczej sylaby niż w tradycyjnym
rymowańcu. Przy pomocy stóp rytmicznych. To znalazłem:


Dwuna-stu bra-ci, wie-rząc w sny, - zbada-ło mur - od
ma-rzeń stro-ny,
( jamb)



Była - sobie - myszka - mała,
co lu-bi ła - bardzo - ser.

Czterostopowiec trocheiczny z kataleksą w drugim
wersie

Dalej znalazłem to:

"Sylabotonizm – system numeryczny wiersza oparty na
zgodności liczby oraz układu sylab akcentowanych i
nieakcentowanych w odpowiadających sobie wersach.
Wywodzi się z antyku, związany jest z pieśnią. Rozmiar
wersu nie powinien przekraczać sześciu stóp. Często w
wierszu sylabotonicznym występuje akcent poboczny,
utworzony przez rytm, zawsze średniówka, nigdy
przerzutnia. W zależności od rodzaju stóp tworzących
wers wyróżnia się rodzaje wierszy sylabotonicznych,
najczęściej występują: ośmiozgłoskowce (tworzone przez
trochej), dwunastozgłoskowce (tworzone przez jamb)
oraz dziesięciozgłoskowce i siedmiozgłoskowce
(tworzone przez anapest). Rodzaj wykorzystanej stopy
wpływa na nastrój wiersza: amfibrach występuje w
utworach monotonnych, trochej w utworach żywych,
często związanych z tańcem i ruchem. Rygoryzm wiersza
sylabotonicznego rozluźnił w poezji polskiej Tuwim,
który wprowadził średniówkę wewnątrz stopy."

Szczerze mówiąc jamby, trocheje,amfibrachy,
anapesty,peony to coś, co mnie przeraża. Bo to są
formy archaiczne a ja n ie jestem i nie zamierzam
być...Leśmianem. I jemu oraz innym klasykom
pozostawiam tutaj pole do popisu. Przepraszam Was.


Jurek

Wrocilas... wiersz uwodzi klimatem jaki umiejetnie
zbudowalas, wers po wersie / juz myslalam ze to bedzie
smutny wiersz, ale tak
Naprawde poprzez taki wlasnie poczatek, wynioslas
puente na wierzch- ciesze sie ze peelka ma ten spokoj
duszy:)

na sercach nie robią się zmarszczki a blizny po
porażkach...
wiersz bardzo ładny,otulony jesiennym
klimatem...pozdrawiam:)

pięknie!

Cudownie piękny i melancholijny wiersz, pzeczytałam
jednym tchem. Pozdrawiam

jesień jest cudowna
w astrów cierpkich kwiatach
chyba ze wilgocią
kwaśno łamie w gnatach

cudny jesienny wiersz!!! posylam promyk jesiennego
słońca