metafizyka

Moje podstawowe pytania to-kogo kochasz?, komu
wierzysz? i co z tego wynika :)
A sens istnienia odkryłam dekadę temu i nie muszę się
już bać.

Wiersz przeczytałam jak zawsze z zaciekawieniem.
Pozdrawiam

Doskonały wiersz, budzący głęboką refleksję i zadumę
nad istnością. Pozdrawiam serdecznie :)

Definicje mozna sobie przyswoic ze slownika... taka
refleksje... tylko u Ciebie.

Zostawiam niskie uklony, Wando. :)

Jak zwykle, kolejny dokonały Wiersz
z rozważaniami egzystencjalnymi,
który przypomina mi piękny wiersz W.Szymborskiej -
"Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne."
A co do przemocy, to z pewnością ona zostawia traumę,
a życie jest takie krótkie i przeraża w nim fakt, iż
my ludzie niestety sami sobie je wzajemnie skracamy,
zwłaszcza stosując przemoc, ale też msz przemoc rodzi
przemoc, czasem ktoś nie chce jej stosować, a musi w
samoobronie, żeby samemu nie zginąć.
Wiersz, jak każdy Twój do powrotów.
Pozdrawiam z uznaniem, Wandziu :)

Ciekawe te podstawowe pytania o sensie wszystkiego. W
Małym Księciu książę mówi do węża:
- Mówisz zagadkami
ten odpowiada:
- Wszystkie rozwiązałem.

Pozdrawiam.

z podziwem czytam.

A co było gdybym nie był,
czy świat by kręcił się tak samo?
Czy śmiech dziewczyny, tej co rano,
dzwięczałby też z poczuciem sił?

Czy scena wczoraj obejrzana
beze mnie by się odegrała,
czy może widza oczy inne ,
zmieniły ciepło by na zimne?

Czy słowa niewypowiedziane,
pod nieobecność ktoś wyrzekłby,
i zmienił losy niepoznanych -

nie wiem -

i to jest powód by być wściekłym

na tego, kto wymyślił filozofię.

Wiersz zatrzymuje i prowokuje do głębszego
zastanowienia. Są pytania rozbudzające wyobraźnię, na
które trudno znaleźć odpowiedź. Pozdrawiam cieplutko
zostając w zadumie. Ślę moc pogody ducha:)

Tak, coraz częściej zadaję to pytanie.
Znów dałaś Wando powód do przemyślenia.
Pozdrawiam serdecznie

... i ukryć się pod kwiatem paproci

zastygłem w bezruchu; a potem się pokłoniłem; i
pokazałaś do czego jest poezja

Być albo nie być...
Pozdrawiam ciepło Wando :)

To pasjonująca i odkrywcza dla mnie perspektywa sekund
uciekających w niebyt. Ale jednak, te sekundy
zostawiają za sobą coś, co istnieje dalej i może nawet
nadawać sens temu , co odpłynęło w niebyt. I dlatego
jest to mniej straszne od sytuacji, gdy cały
Wszechświat odpłynie w niebyt, bo jeśli istnieje tylko
materia, to kto wtedy nada sens naszemu byłemu
istnieniu. Dziękuję za ten wiersz.

Zawsze należy być ostrożnym. Zarówno zadając pytanie,
jak i szukając na nie odpowiedzi. Wando, znów
pobudziłaś moje zainteresowanie. Twoja poezja bywa jak
panaceum na rozdrapane rany, zmusza niejako do
poszukiwania drogi - inspiruje... Pozdrawiam
serdecznie Cię.

Minuta ciszy. I za to Cię cenię najbardziej...

Uśmiechu :)