mgielne druty

pod ciemnogwiezdnym pułapem otwierającym od
góry moją przestrzeń oswajam się z milczeniem
przeradzającym się w tabu cichej umowy z tobą
zmierzającej do zaprzestania prowokacji losu

mgielne druty odgradzają nas od siebie
rzednące ciemności duszy rozpromienia krążek
cytryny... nieprzezroczysta błona... torturowanie
nadzieją złudzenia podnieconych zmysłów

intymność cierpienia gdy sen przeobraża się
w utratę przytomności idealizacja marzeń ma
w swoim wnętrzu więcej urojeń niż prawdy
...moje niebo zazieleniło się na skrajach horyzontu...

..pozostało tylko rozdmuchać nadzieję...
..pomożesz mi w tym?..

autor

zahir

Napisany: 2007-01-20 Dodano: 2007-01-20 17:36:55

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie