Mgła

Groby żołnierzy.
Krzyże popalone.
Dusze przekreślone.
Żal dziewczyny, którego słońce nie uśmierzy

Gałęzie połamane.
Las w smutku
Liśćmi brązowymi płacze pomalutku
Pamiętając serce Polsce oddane.

Ona przechowuje zdjęcia czarno-białe.
Park, dom, kawiarnia, wesele.
Na papierowym tle miłości wiele.
I trzeci maj, i wiązanki czerwono-białe.

Wszystko mgła przykrywa.
Złowieszcza, cicha, nieprzenikniona.
W szarości, w rosie skąpana, uśpiona.
Pieści, tuli, ból zapomnieniem rozrywa.

autor

Nemo

Dodano: 2006-10-18 14:20:21

Ten wiersz przeczytano 650 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie