Mgła

Za oknem biała mgła,
roztacza nad światem okruchy dobra.
Przechodząc przez rzeki, lasy, łąki,
pozostawia po sobie zapach rozłąki.
Mija domy, smutne okna,
myśli: może kogoś spotka...
Nie zatrzymuje się chce biec przed siebie,
czasem chowa sie w wodzie, chmurach i glebie.
Niczyjej uwagi nie chce na siebie zwracać,
by życia i tak krótkiego bardziej nie skracać.
Z życia najmilsze chwile wydziera,
sama cały czas była i sama umiera.

autor

czternastka

Dodano: 2006-12-28 22:32:20

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie