Miara prawdy

Bardzo ciekawie i tajemniczo ujęłaś tą swoją miarę
prawdy-mokre nie warte wspomnienia..dobrze jednak że
one są..powodzenia

Tu "miara" rzeczywiście sie przebrała. Wiersz zawiera
całe bogactwo bardzo udanych sformułowań
podkreślajacych niezwykłość "krojenia prawdy na
miarę".

Kazdy juz cos napisal od siebie i w kazdej wypowiedzi
znalazlam czastke tego co chcialam napisac. wiec
zostawiam plus.

Świetne porównania co jeszcze bardziej wyraża jak
bardzo przeżywasz i jesteś zawiedziona.Wyczytać
można,że mimo bólu pogodziłaś się z tym co się
stało.Brakuje w tym wszystkim nadziei na poprawę
sytuacji.Smutne...

Cóż, każdy z nas jest innym krawcem... Faktem jest, że
z naszych szytych wyobraźnią marzeń często zostaje
"guzik" (i może jeszcze pętelka - na gardle - która
uciska krzyk niemocy). Pozdrawiam.

reanimować...guzik umiera.../fany pomysł i
wiersz/pozdrawiam

Jak dobra krawcowa próbujesz skroić życie, łatając
wszystkie dziury. Może nie warto być zbyt dosłownym,
bo rany zabliźnione, a co zrobić z guzikiem i pętelką?

...każdy swoją prawdę chce uszyć i różnie to
wychodzi...a Tobie mimo braku nici słowa zszyte
przecudnym ściegiem! Pozdrawiam.

Ładny wiersz,przemawia do serca.Zgadzam się z ulą

Niebanalne "krawieckie" porównania dały mi dyżo do
myślenia.

Czy prawdę można skroić na miarę? Czy starczy słów,
aby połatać rozprutą suknię, ciętą nożycami
doświadczeń i czasu na strzępy mokre od wspomnień.
Zgadzam się z Uli - należy zaszywać dziury, aby w
uczuciach był porządek.

Zatrzęsienie negacji - dużo w tym racji.

ciekawe nietuzinkowe porównania świetny wiersz
Pozdrawiam

Porównanie namacalne w uczuciu musi być porządek i
należy dbać zaszywać dziury i żeby było czyste a
guzik przysłowiowy został Bardzo ładny wiersz Na tak!