migawki...

co teraz czuję...?
nie wiem
chce tylko żebyś wziął mnie za rękę
tak jak brałeś gdy byłam mała
i pokazywałeś świat,
wtedy nie była mi straszna baba jaga mieszkająca w moim pokoju za szafą
ani złowiona ryba wisząca na haczyku, wierzgająca sie w ostatnich
chwilach życia
jej obślizgła skóra, nie brzydziłam się jej
a zapiekanki w tym barze były pyszne, to nic, że potem wymiotowałam całą
noc
nawet las nie był taki ciemny i zimny gdy jako robin hood strzelałam z
łuku, który mi zrobiłeś, walczyłam ze złoczyńcami
te łzy, gdy samochód ugrzązł w błocie, tak bardzo się tego bałam,
potrafiłeś je osuszyć...
i to uczucie gdy płynęliśmy żaglówką zrobiona przez dziadka, ledwo
mieściłeś w niej swoje długie nogi, ale przecież "szła jak przecinak"
chce krzyknąć tak jak wtedy na schodach przedszkola i wiedzieć że zaraz
przybiegniesz i przytulisz zabierając wszystkie złe duchy
ale tego ducha chyba nie przegonisz nawet swoim silnym uściskiem
...twoją córeczkę już nie w poplamionej spódniczce i nie z warkoczykami
zakończonymi kokardami...
pamiętasz jak kiedyś zapytałam "dlaczego mnie tak nienawidzisz?"
nie wiedziałam co mówię...

dla Ciebie Tato

autor

tylkotyle

Napisany: 2008-02-20 Dodano: 2008-02-20 18:23:33

Ten wiersz przeczytano 464 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie