Miłość i jesień

Ty mnie kochaj, mój najmilszy, tak jesiennie,
niech w purpurach nasza miłość zatonie.
Wiem, że świtem, z szeptem wiatru wnet nadejdzie,
niech więc zagra namiętnością miłośnie.
--
Ogrzej duszę pocałunkiem szczerozłotym,
mgłą mnie otul, brzaskiem wonnym, przemiło.
Chcę być z tobą, głosem pokus, mej tęsknoty,
taka mała, a tak wielka ta miłość.
--
Jeszcze świeża, promiennością wręcz zakwita,
złota struna romantycznie ją wybrzmi.
Tyle ranków jeszcze mamy, by ją witać,
jak nie kochać, jak w niej tyle charyzmy.
--
Cichy nokturn już kołysze na dobranoc,
ckliwość ściska, wlewa w serca nostalgię.
Wzdycha miłość, choć jesienność gra piano,
jest prawdziwa i niech taka zostanie.

autor

ElaK

Napisany: 2022-10-26 Dodano: 2022-10-26 16:51:01

Ten wiersz przeczytano 902 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie