Miłość Pełna Wspomnień :)

Może od początku miałaś rację, że kochałem Cię od zawsze, choć możliwe, iż pokochałem z czasem, lecz najważniejsze, że dzięki Tobie stałem się szczęśliwy :)

Przeglądając foldery znalazłem treść wiersza,
Pierwszego dla Ciebie, dobrze to pamiętam.
Pisząc go nocami, a i tak ostatecznie,
Chciałem go wyrzucić, bo zepsuje coś jeszcze.

"Lubię, gdy siedzisz przy mnie tak blisko,
Z Tobą się czuję, jak z żadną inną.
Czarując uśmiechem niczym księżniczka,
Dajesz poczucie, jakby smutek nie istniał.

Przy Tobie jestem najszczęśliwszy na świecie,
Lecz tego nie wyznam, tak będzie lepiej,
Więc się nie dowiesz o moich uczuciach,
Bo skończę ten wiersz i go wyrzucam..."

Nie byliśmy parą, choć tak właściwie,
Myślałem o Tobie, jak ukochany powinien,
A w myślach żart Twój słyszałem ciągle:
- Wiem, że nie umiesz o mnie zapomnieć ;)

I mimo, iż wtedy byłaś przecież wolna,
To w każdej chwili mogłaś kogoś poznać.
Więc pytałem o to rozmawiając z Sabiną,
Mówiła "Ania jest nieco inną dziewczyną".

Parę dni później na Nasze spotkanie,
Przyniosłem Ci kwiatek, jak dla ukochanej.
Była to róża, ładna, lawendowa,
Chciałem dać inną niż w pospolitych kolorach.

Wręczyłem Ci ją szeptem mówiąc "Proszę..."
Podziękowałaś bardzo radosnym głosem,
Aby potem dodać lekko wąchając różę:
- Wiem, Paweł. Choć wyznać tego nie umiesz ;)

O co Ci chodziło? Nie miałem pojęcia:
- Hej, wyznałem coś, czego nie pamiętam?
- Wyznałeś tylko, co wiedziałam już dawno.
Odparłaś z uśmiechem ciągle na mnie patrząc.

Wróciliśmy do tego na końcu spotkania,
Więc radośnie szepcząc mi odpowiedziałaś:
- W moim wieku mama była florystką... ;)
I to jedno zdanie wyjaśniało wszystko.

Wróciłem do domu i zajrzawszy do sieci,
Zrozumiałem dlaczego mój gest Cię ucieszył.
Ta róża, to miłość od pierwszego wejrzenia,
Swoje wiedziałaś, czego bym nie powiedział.

Po paru miesiącach, gdy byliśmy już parą,
Zapytałem o to, co mnie wciąż zastanawiało:
- Czemu uważasz, że kocham Cię od zawsze?
Popatrzyłaś na mnie uśmiechając się bardziej.

(Zawsze ten uśmiech mnie onieśmielał):
- Gdy byliśmy w górach i się potknęłam,
to tak zareagowałeś... hej! To była miłość ;)
Jak mogę zapomnieć, co się wtedy wydarzyło?

Szliśmy szlakiem, aż w pewnym momencie,
Skręciłaś kostkę przez poważne potknięcie,
Podbiegłem szybko pytając "Jesteś cała?"
Wszyscy byli zdziwieni, nikt nie odpowiadał.

Chcąc dosyć prędko udzielić pierwszą pomoc,
Nie pomyślałem, iż znajomi będą sobą
I przecież nie uznają, że moje przejęcie,
To jedynie troska, bo dla nich to coś więcej.

Gdy jednak dotknęłaś mego policzka mówiąc:
- Nic mi nie jest. Patrz, jak się wpatrują ;)
Spojrzałem dookoła, wszyscy byli zdziwieni,
A do tego jeszcze przyszło mi się rumienić.

Pamiętam doskonale, gdy Sabina powiedziała:
- Paweł, Ty naprawdę nie umiesz udawać.
Od tamtego dnia wszyscy nasi znajomi,
Uważali, że Cię kocham, czego bym nie robił.

- Co się tak patrzycie? Chciałem tylko pomóc.
Wszyscy się śmiali, chyba mieli dobry powód.
- Musisz ją teraz odprowadzić na plecach!
I Twój żart "No, mój bohaterze, czekam ;)"

Wzdychając lekko wziąłem Cię na plecy:
- Aniu! Paweł nie widzi, jak się cieszysz :P
Nie widziałem, lecz w głosie było słychać:
- Nosi mnie na rękach, a o randkę nie zapyta ;)

- Wspomnisz, że idę za siebie i Ciebie? :P
Wtenczas Sabina musiała swoje powiedzieć:
- Miłość trochę waży, ale dasz sobie radę.
Tak, czego się nie robi dla ukochanej ;)

Opisując wspomnienia, których mamy pełno,
Myślami o Tobie spędzam noc jesienną,
Mówiąc wciąż gwiazdom historię tę samą,
Jak za Tobą tęsknię... Moją ukochaną...

Gdy Cię odnajdę, to ofiaruję Ci bukiet róż o wszystkich kolorach, które barwą wyrażają, co do Ciebie czuję :D Dziękuję za wspomnienia, które codziennie budzą mój uśmiech :)

autor

Angel Boy

Napisany: 2021-10-17 Dodano: 2021-10-20 15:40:00

Ten wiersz przeczytano 2772 razy

Oddanych głosów: 86

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie