Mimo to

niejeden z was nie pamięta zamierzeń
swoich marzeń zwierzeń na wietrze
schną łzy puchną od soli oczy
topi się dusza tonie serce boli

mówiłem 'kocham' kochając na zabój
każdą wadę wielbiąc dołki kopałem
pod sobą wciąż wierząc w zwycięstwo
serca nad boskimi mocami rozumu

biała flaga trzepocze na wietrze
wspominając wszystkie klęski
w bojach toczonych wspólnie
a naleśnik zzieleniał niebiańsko

mówiłaś o miłości określając szczęście
nieuzależnione od uczuć co brednią
gorszą niż przyjaciele czerwoni
lecz dalej kocham mimo woli

wciąż zabijam wrogów każdy sen
wojną sam przeciwko dziesięciu
wyścielam przed nogami dywan
krwi amorów fałszywie-nieczystych

autor

Slooniu

Napisany: 2010-12-08 Dodano: 2010-12-09 00:07:30

Ten wiersz przeczytano 819 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie