Mistrzowie kukiełek

Marność nad marnościami i wszystko marność...

szeroko otwarte oczy
bez gałek i źrenic
puste oczodoły i tylko łzy
znaczą ślady uczuć na policzkach

obcięte uszy
straszą pustymi dziurami w czaszce
i tylko cienka strużka krwi
daje usłyszeć rytm umykającego życia

zsiniałe wargi
przetkane niebieskawym sznurkiem
kilka milczących nitek
tama na rzece

iluzja i oszustwo
cyrkowych, szmacianych lalek
mistrzowie kukiełek zaś
na górze zbierają żniwo

autor

_Vampire_

Napisany: 2007-03-01 Dodano: 2007-03-28 18:33:05

Ten wiersz przeczytano 586 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie