mnie niejesiennie
staw się zapatrzył w zieleń rzęsy
i nenufarów róż w pasteli
chłód delikatnie lico przeszył
czas komponuje rytm jesienny
liść wysycony letnim żarem
lśni kolorami rdzy i brązów
głóg zanurzony w łzy poranne
zdjął turkusowy płaszcz nałożył
trencz koralowy pełen pąsu
by przypodobać się naturze
mam malinowy sok - zakosztuj
mnie niejesiennie - jeszcze muszę
garść złotomiodnych chwil nazbierać
słońc z jedwabistym oczu blaskiem
cieszyć się tobą tu i teraz
zanim w jesiennym progu stanę
Komentarze (28)
I mnie niejesiennie :) Lato trzyma mnie w swoim
uścisku :) Pozdrawiam :)
bardzo śliczne
ślicznie...:)
Piękny wiersz Magdo. Tyle ciepła w wersach
zgadzam się z Zefirem:) pozdrawiam Magdo
Jeszcze z lata chwil promiennych,
wezmę na ten czas jesienny!
Pozdrawiam!
:)
Piękny wiersz,pięknie obrazowany.
Miłego dnia życzę:)
Majstersztyk pozdrawiam
kocham jesien ma tyle w sobie magi kolorow nie
opisanych zapach wiatru liscie pod nogami ich szelest
tyle w niej magi ,slicznie napisany wiersz pozdrawiam
milo,Magdo
lekko ciepło i barwnie
pozdrawiam
Witam kolejnych gości.dziękuję za pochylenie się nad
wierszem.Zosiaczku - buziaki.
uroczy...
pozdrawiam:-)
ładnie płynie wiersz, ciekawe rymy... pozdrawiam:)
"A mnie jest szkoda lata..."
Ładnie.
Pozdrawiam Magdo.