Mój pejzaż jeziora

Wiatr przebiega po jeziora tafli
Zakłócając spokój garbami fal
Pożółkły listek w tratwę się bawi
Z przybrzeżnego drzewa nareszcie spadł

Ponury księżyc widzi w zwierciadle
Okrągłą trupiość swego oblicza
Obraz przesłania mdła chmura nagle
Wtedy się dzieje rzecz tajemnicza

Zaledwie kilka kroków od brzegu
Mgliste sylwetki czynią swe harce
Zapomniały o wszystkim w swym biegu
I wyprawiają najdziksze tańce

Wrzeszczą okrutnie przy tym zawzięcie
Od krzyku zamiera dokoła świat
Trwa to krócej niż oka mrugnięcie
Już czarną mdłą chmurę przegonił wiatr

I tylko księżyc mocno zdziwiony
Pyta się ciągle okolicznych drzew
"Co to się działo gdym był zasłoniony?
Słyszałem wyraźnie wisielczy śmiech"

Odpowiadają mu drzewa szumem
Z którego zrozumieć nic nie da się
Ja księżycowi wyjaśnić umiem
Lecz księżyc niestety nie pyta mnie

autor

michal89216

Dodano: 2008-03-18 20:25:05

Ten wiersz przeczytano 498 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie