mój świecie ...
zakochałam się mój świecie w twej
urodzie
zadurzyłam w barwie nieba woni kwiatu
zapętliłam w pozytywnej powiewności
kiedy wiatr świstami z swojej drogi szmatu
szumiał ciepłe opowieści z górskich
szczytów
z dolin w dywan majem suto łąk pokrytych
z fal w wichurach roztrzepanych w gęstej
bieli,
pianą morską niby w szalach swych
spowitych
rozkochałeś mnie mój świecie bez pamięci
już nie zdołasz zmienić uczuć w błogiej
duszy
a na samą myśl się łza w mym oku kręci
że odsunąć mógłbyś bożka z bełtem w
kuszy
lepiej zapal, bo już pora na to dobra
gwiezdne punkty i daj tobą się nacieszyć
gdyż ma miłość tak do ciebie jest
nadobna
i nie można w ludzki sposób z tobą
zgrzeszyć
Komentarze (22)
Hołd dla życia w pięknych strofach,
no bo jakże go nie kochać?
Pozdrawiam!
Za oknem chłód a w wierszu ciepło, fajnie :)
Pozdrawiam serdecznie +++
Tylko wrażliwa dusza może odkryć i pokochać piękno
tego świata :)i tak pięknie to opisać :)
cała prawda Stefi:))Pozdrawiam:))
https://www.youtube.com/watch?v=jirTP8avqbE
Bardzo ładne pozdrawiam
aaa, to prawda - w ludzki sposób nie można... pięknie
opisałaś to rozkochanie i wers, który przytoczyła Anna
jest cudny.
rozkochałeś mnie mój świecie bez pamięci- sporo osób
tak czuje. ja też.