Mój ulubiony znak drogowy

Lubię jazdę samochodem kiedy dotrzeć gdzieś potrzeba.
Nie szaleję, no bo po co pchać się na gapę do nieba.
Choć kieruję nie najgorzej(to jest zdanie mojej żony),
jeden manewr sprawia, że się czuję wręcz niepocieszony.

Gdy próbuję skręcić w lewo, czyli przeciąć innym drogę
muszę najpierw się zatrzymać, na sprzęgle postawić nogę,
potem zerkać w obie strony i czekać na fart od losu,
aż się sznur pojazdów przerwie i dopuści mnie do głosu.

Stoję tak cierpliwość ćwicząc zniesmaczony niesłychanie,
gdyż nie lubię słuchać krzyków „Gdzie się pchasz tępy baranie”.
Mandatów, też nie chcę płacić, ni mieć spotkań z lakiernikiem,
zatem stoję i podziwiam panie co idą chodnikiem.

Ci którym się bardzo spieszy, żeby dotrzeć na lewiznę,
lub całe drogowe prawo uważają za zgniliznę,
pchają się rzekłbym na chama, chcą dokonać rewolucji.
Straszą zaciśniętą pięścią i sposobem egzekucji.

Myślę sobie, po co walki i uszczerbki na wyglądzie.
Toć wystarczy przecież tylko, na pierwszym zawrócić rondzie,
lub skorzystać z estakady, to problem rozwiąże klawo.
Bo by dojechać na lewo, wystarczy skręcić na prawo.

Nikt pierwszeństwa nie wymusi, spychając kogoś na drzewo,
starczy znak mój ulubiony, czyli "ZAKAZ SKRĘTU W LEWO".
Stawiajmy go w każdym miejscu i budujmy ronda wszędzie,
wtedy świat bardzo bezpieczny, a nawet cudowny będzie.

Na koniec hasło zakrzyknę. Niech je w życie wszyscy wcielą.
RONDA LUDZI ZAWSZE ŁĄCZĄ, A W LEWO SKRĘTY WCIĄŻ DZIELĄ!

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2024-03-24 Dodano: 2024-03-24 01:35:30

Ten wiersz przeczytano 349 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie