Moja jesień
Moja jesień jest wiekowa
Siwe włosy w barwie chowa
Ciepłą chustą okryje ramiona
I patrzy ,patrzy zdumiona.
Jeszcze chce prosić o ciepło
A już malować trzeba liście
Mrozik nocny postrącał już wszystko
A w południe słońce znowu zabłyśnie
Wiatr pomaga sprzątać kolory
W lesie cisza i zaduma
Ale to wszystko pozory
Bo moja pani jest piękna i dumna.
Wystroi się w długą spódnicę
Woalkę pajęczą zarzuci
Przetrzyma nie jedną nawałnicę
I jeszcze z ptakami zanuci.
Iwona Derkowska
autor
Iwona Derkowska
Dodano: 2014-10-02 15:43:04
Ten wiersz przeczytano 574 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (13)
Melancholijnie, ładnie,pozdrawiam serdecznie
Piękna jesienna melancholia.Pozdrawiam:)
Fajnie o jesieni - zajrzyj do mnie, może sama zanucisz
...
Pozdrawiam
Piekna i dumna pani jesien i taka jest w
rzeczywistosci:-) pozdrawiam
ładny wiersz o twojej jesieni która jest piękna i
dumna. :)
piękny obraz jesieni taki swojski z nutką melancholii
.....taka też jest moja jesień:-)))))
pozdrawiam serdecznie :-)))
Ładna pani jesień zwłaszcza gdy z ptakami śpiewa:)
Pozdrawiam serdecznie:)
Piękny słowny obraz jesieni.
Pozdrawiam
urokliwa twoja jesień
Piękny wiersz jesienny, na duży +.
U mnie ten sam temat.
Pozdrawiam serdecznie.
Moja też...;))
Pozdrowionka, Iwonko :)
piękna melancholia ...Przetrzyma niejedną nawałnicę tu
bym połączyła
Pozdrawiam serdecznie:)
Piekny dobrze napisany wiersz pozdrawiam