MoJe DrUgIe Ja
Oddalam się od śwaita
Jestem samotna i obca
Tak bardzo zagubiona
Coraz trudniej stąpać po ziemi
Co krok - kamień
Nieważne
Czy biegnę czy idę
I tak jest ciężko...
Gubie oddech...
Pulsu dawno nie ma...
A ja dalej żyję...
Żyję...
Ale po co?
Łatwiej byłoby otrzymać drugą szanś
Móc zacząć żyć od nowa
Wybrać drogę prostą i polną
Wśród kwiatów, drzew, ptaków
Odlaneść drugie JA....
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.