@Monidło na fali
morze łasi się jak kocur
o ślepiach zmrużonych
zimnem
pęta mi nogi
pazury wbite w gardło
echa krzyczące złudnie
gorzko gorzko
szczęście wczorajsze zamki
na piasku przesiane
z wiatrem
a ja niczym
wydma odcięta falą od stałego
osuwam się myślami
w rozmyty brzeg
tam przeszłość jak kipiel wyrywa
amplitudami krzyk z mielizn
gorzko gorzko
a na brzegu sino omdlała
dłoń jak ryba
w sieci puszczonych OK
stryczek obrączki
i tylko echo pociesza
złudnie złudnie
złu
dnie
nie płacz
nad rozlanym
to tylko
cofka
w kałuży
autor
jazkółka
Dodano: 2020-08-04 15:56:34
Ten wiersz przeczytano 3836 razy
Oddanych głosów: 45
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (48)
Monidło - gorzko gorzko - stryczek obrączki - wyjaśnia
wszystko.
Znakomita puenta.
Zaduma nad tym co nie wyszło (tak odbieram) ciekawie
oparta o morze.
Miłego dnia:)
Bardziej czuję, niż rozumiem. Jest w nim coś
nieuchwytnego, co można jedynie podziwiać jak statek
na redzie.