Morze

Promień słońca załamany i na wieki utrwalony,
Mruga przybój rozbijany przez wiatry i ery...
Moje serce zasklepione, serce bólem przygniecione,
Owinięte w smutku folię, w przejrzyste papiery.

Nieistotne, czy to bojaźń. Nikt ich nie zapraszał,
A tu z każdej strony pokus rój nadlatujących,
Słońce wzeszło ponad wodą, ciepły blask rozprasza
Morze - mara i oaza w drżących wizjach śpiąca.

Ja wspominam teraz tylko - w pieszczotliwych falach
Tyle słów w szum fal i wiatru rzucanych na marne.
Ciepłe morze daje spokój i marzyć pozwala.
Tyle wspomnień, tyle światła... Morze, jak dom Czarne.

Anna Szpilewska
Tłumaczenie Michał Wodziński

Stary wiersz. Nasze Czarne Morze. Tęsknię... Dziękuję, Michał, za kolejne super tłumaczenie https://youtu.be/4O7ruROtdEI

autor

Annyczka

Napisany: 2023-06-28 Dodano: 2023-06-28 02:34:55

Ten wiersz przeczytano 1238 razy

Oddanych głosów: 15

Rodzaj Rymowany Klimat Romantyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie