Most życia

Jeden most, jeden człowiek,
Jedna ulica, jeden dzień,
Jedno zapadnięcie w głąb siebie,
Powoduje wieczne zamyślenie, tak się wydaje.
Jeden samochód czy ciężarówka to tysiące myśli,
A jeden motocykl, to chwilowe przebudzenie,
Dzieje się to zaledwie dwie minuty,
A człowiek przemyślał całe swoje życie,
Wraz ze śmiercią swoją.
Patrzę w dół z wielkiego mostu, co też widzę.
Przede wszystkim samochody i nic więcej,
od czasu do czasu motor.
Natomiast moja podświadomość przewiduje dalszy ciąg filmu,
Tylko że w bardzo przyspieszonej wersji.
Ale nie koniecznie,
Czasem tak patrząc można wpaść na pewien pomysł,
Który wydaje się genialnie prosty,
Lecz potem dopiero okazuj się, że jest on nie do zrealizowania.
Zaskoczenie, zmartwienie, zawiedzenie.
Po co komu więc takie zamyślanie.
Otóż uczy nas rozsądku, realności, nauki przewidywania,
O której się kompletnie zapomina w wirtualnej głowie.
Realne staje się nie realne, co za cholera to wymyśliła,
Tak mówią ludzie naiwni,
Którzy nie przyznają się że wymyślili rzecz często abstrakcyjną – nie realną.

autor

BEN

Napisany: 2002-03-07 Dodano: 2005-10-25 17:31:37

Ten wiersz przeczytano 762 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Nieregularny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie