Motyl

Te kilka dni,
Te kilkadziesiąt godzin...
Czujesz, że żyjesz
Pokazujesz i ukrywasz na zmianę swoje wdzięki
Jakbyś chciał wzbudzić w nas...
tę odrobinę zazdrości.
Twoje skrzydła niczym pióropusz,
rozkładają się i zamykają
"Jestem piekny!
Patrzcie i podziwiajcie!"
Dajesz nam do zrozumienia.
Tak, jesteś piękny,
ale czy pamiętasz...
Kim byłeś wcześniej?
Czy pamiętasz tę cichą i smutną dżdżownicę?
Jak mówiłeś:
"Moje życie jest do niczego!
Ludzie na mój widok odskakują z krzykiem,
chcę już umrzeć!"
Czy my, ludzie
nie jesteśmy podobni?
Jak te motyle...
Narzekamy całe zycie
i w rzeczywistości...
dopiero śmierć nas budzi...
Do życia,
Tego prawdziwego.

autor

melody_15

Dodano: 2006-10-31 17:09:19

Ten wiersz przeczytano 1076 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie