MOTYLE

Też dokładam swój głosik ponieważ wiersz głęboki
otworzył mi oczy i wiem że poezja nieraz mnie jeszcze
zaskoczy

wiersz co ładnym motylem ,choć prostym napisane
rymem...

Świetnyw iersz.. TAk całkowicie dwa odmienne
spojrzenia na motyle.. Bardzo mi się podoba twój
wiersz.

Bardzo dobry wiersz.Jego lekkość i zwiewność nadaje mu
uroku.Ciekawe metafory.

Nie, Anno, Twoja poezja jako Twoje dziecko moze byc
niesmiertlelna. Musisz dolozyc wysilku, aby wydac
swoje wiersze, wtedy czytac je beda potomni. Boje sie,
ze bej to nie wystarczy. Jesli chocby zostawisz swoim
wlasnym potomnym, to juz cos, co bedzie
niesmiertelnym, bo zostanie w innych sercach.

ten kolorowy motyl poety często blask traci niestety,
gdy go światu nie pokaże i w szufladzie posłanie mu
wskaże.

to tak jak nasze wiersze na beju, żyją parę sekund ...
ale ciekawe myśli zapadają w serce na zawsze i to jest
piękne w wierszach :)

troszkę mi zgrzyta słowo,,po prostu''-ale całość jakże
rewelacyjna,uwiodłaś mnie tym wierszem.Jeden z twoich
piękniejszych!

wiersze jak kolorowe motyle o właśnie ten Twój jest
taki.:)

Masz racje porównując myśli poety do motyli. One
wprawdzie żyją tylko krótką chwilę (no, może nie
wszystkie), ale tak jak widok motyli cieszy oczy, tak
słowa mogą cieszyć serca. I chyba o to chodzi :)

poeta to KTOŚ kto odczuwa więcej....i ubiera odczucia
w kolorowe skrzydła motyle co ulatują wysoko w
niebo....:)

Głowa poety myślami zalana.Myśl na kartkę papieru
przelana,a wtedy jest już nieśmiertelna.Bo wiersze nie
umierają. Piękny wiersz.

różnie jest z tymi"dziećmi"ale zawsze gdy się rodzą są
ukochane...a Twoje dziecko takie udane:)

Piekne sa te Twe kolorowe motyle.Potrzeba pisania
,rodzenia sie poezji jest u Ciebie wielka.

Tak twórczość ludzka jest rzeczywiście podobna do
ulatających kolorowych motyli. Są jednak na świecie
daltoniści.