Może
Może mi będzie łatwiej
Przemijać karteczką z białych kalendarzy
Ja - ślepiec pośród słów!
Pokornie przyjmę cokolwiek się wydarzy
Pod kluczem ten mój tron
W kardynalskiej czerwieni zamknięte
konklawe
Moje umarłe serce
I cisza która otwiera niezbadane
przestrzenie
Może bym cię prosił
Ale wiosna przecież czeka...Taka dumna
Straciły sens nasze białe drogi
Nie roztopią już nic kryształki słone
Co je czas zbiera z moich powiek
Powiedz mi tylko jaki to wiek jaki dzień
Jaka godzina i kim jest ten człowiek… Bo
zapomniałem
Wszystko...
autor
sam
Dodano: 2013-03-08 20:08:34
Ten wiersz przeczytano 1023 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Kiedy czytam Twój wiersz dźwięczy mi w uszach utwór
śpiewany przez Anitę Lipnicką: "Wszystkie mosty, które
między nami rozwiesiła noc kruszą się w świetle dnia
(...) Więc kim jest ten człowiek, z którym dzieliłam
swój sen? " Dobry, refleksyjny wiersz. Pozdrawiam
jakichś:)
Podoba mi się.
wiersz o miłości ,która z jakiś powodów straciła dla
peela sens,nie wiadomo czy to wplyw czasu, czy brak
porozumienia ,ładny