Może kiedyś

Może cię kiedyś spotkam jeszcze raz.
W ramionach swoich znów utoniemy,
jak gwiazdy złote lśnieniem w bezkresie.
W księgach historii czas nas zapisze.
Na innej łące w szumiącym lesie
pieszczotą swych ust ogień rozpalisz.

Do czerwoności ciała rozpalisz,
miłość nas pojmie kolejny znów raz.
W tobie się zgubię, jak w gęstym lesie.
Szczęścia skosztuję nim utoniemy
jeszcze cię tylko w sercu zapiszę
i się rozpłynę w nieba bezkresie.

Jak chmura biała chwilą w bezkresie
tak ty wciąż we mnie płomień rozpalasz.
Myśli gonitwą marzenia piszę,
do ciebie biegnę.Kolejny raz
po uszy wpadam, słodko toniemy,
krew w żyłach szumi jak liście w lesie

gdy wiatr je trąca. Świstem po lesie
w pośpiechu pędzi, znika w bezkresie.
W jego melodii błogo toniemy,
dotykiem dłoni gwiazdy zapalasz
do tańca prosisz. Nie pierwszy już raz
nasz los przewrotny życie nam pisze

jak list miłosny. I ja napiszę
barwą jesieni, co mieszka w lesie
strzelistych cieni.Za każdym razem
słowa jak łzy lecą, gdy tak w bezkresie
szczęście spijamy. Myśli rozpalasz
w oceanie uczuć wciąż toniemy.

W słodkiej namiętności utoniemy.
Anioł swoim piórem wiersze pisze
o miłości, co zmysły rozpala
westchnienia chwilą z zielonym lesie.
Być może kiedyś w nieba bezkresie
spotkamy się znów i jeszcze nie raz

w sobie utoniemy. Ty kolejny raz
na łące w lesie ogień rozpalisz.
W nieba bezkresie wiatr listy pisze.

autor

smutnyanioł

Napisany: 2016-09-13 Dodano: 2016-09-13 13:27:13

Ten wiersz przeczytano 1006 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Bez rymów Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie