Mrok

Mrok...
mrok już się zbliża tak cicho
niczym kot się skrada miękko i bezszelestnie
już zimne jego dłonie czuję na swej duszy!
otula mnie zewsząd swym płaszczem utkanym z żalu i smutku.
wysysa ostatnie me tchnienie.

życie odchodzi ku lepszemu światu.
oczy przestają widzieć słońce, które nie jest w stanie przebić się przez mrok.
i choć ostatnim promieniem ogrzać me ciało.

jeszcze miałem nadzieję
jeszcze miałem marzenia

tyle spraw niedokończonych
miłości i uczucia nie danego już nie dam tego nikomu!
nikt nie otrzyma ciepła!
to wszystko odeszło wraz z duszą, Którą spętał Mrok!
tak gaśnie świeca miłości.....
Tristan350

autor

Tristan350

Dodano: 2006-03-24 00:23:51

Ten wiersz przeczytano 366 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie