mrok

Mało słów, dużo smutku :)

Ja pytałem, bo tak mnie coś kręci
i się dowiedziałem...
że życia – aż do śmierci
Pozdrawiam serdecznie

och ta wena kapryśna jak dziewczyna, pozdrawiam

Jesień, krótki dzień, więc mrok ogarnia także wnętrze.
Trzeba przeczekać:).
Pozdrawiam, rozpraszając uśmiechem mrok:)

Czuję w nim własne myśli... Pozdrawiam cieplutko 'D

No to życzę dużo weny-:)).Najlepiej przeczekać ten
czas gdy nie ma weny.Ja miałam tak w ostatnich dwóch
dniach, a dzisiaj w nocy napiałam 4 miniaturki, a czy
dobrze to przekonam się-:)).Zamiast mroku niech słońce
zaświeci-:)).Dziękuję za wizytę u mnie.Pozdrawiam.

A jednak wena powraca.
Pozdrawiam

Mrok kojarzy mi się z pochłanianiem czegoś, tu: życia.

Pewnie dlatego początkową cząstkę odczytałam sobie:

nie wiem na ile wystarczy
życia na życie

- zakładając, że pozostała jego część pochłonięta jest
przez wspomniany mrok...
Ale wiersz Twój i zmykam już żeby nie mieszać.. :)
Pozdrawiam pogodnie.

Lubie miniatury. Mało słów, dużo treści. Pozdrawiam@

Smutno u Ciebie...ale miniatura piękna.
Pozdrawiam.

życie to nie tylko smutki ...uśmiechnij się i śnij
kolorowe sny :-)
pozdrawiam

ciężko marzyć w takiej sytuacji życze wszystkiego
najlepszego pozdrawiam

Życie potrafi być okrutne. Pozostaw mrok, zacznij
marzyć i śnić, by znowu wesołą być. Pozdrawiam