W mroku
Niewidzialny dom,
Niewidzialne schody
Niewidzialni ludzie.
Byli, ale już ich nie ma.
Teraz nie widzi, a kiedyś widziała.
Była szczęśliwa, chociaż teraz cierpi
Lecz nadal kocha i chce być kochana
Mimo niewidzialnych dłoni, ust, serca.
W ciemności chociaż sama,
Tak jak inni chce być kochana.
autor
katie15
Dodano: 2006-02-12 12:00:18
Ten wiersz przeczytano 463 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.