Mucha

Siadła mucha na kanapie
i ze złości parska sapie
świeżej krwi mi wciąż potrzeba
bardziej niźli ludziom chleba

Nie odpuszczę ja nikomu
jestem wszędzie w swoim domu
wszystko chętnie pokosztuję
potem dalej niech się psuje

Chociaż jestem bardzo mała
to natura mi dodała
skrzydła przecież mam wspaniałe
fruwać umiem wciąż wytrwale

Tak każdego ręka nęci
umiem wyczuć wtedy chęci
kiedy chcą mnie upolować
nikt nie będzie mnie żałować

Same wady mam niestety
ani jednej choć zalety
mój gatunek prym w tym wodzi
czy się mówić o tym godzi

autor

joanna 53

Napisany: 2022-09-06 Dodano: 2022-09-06 10:32:20

Ten wiersz przeczytano 893 razy

Oddanych głosów: 13

Rodzaj Rymowany Klimat Ironiczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie