My ludzie...

Kim jestem?
Szukam odpowiedzi,
Ale znaleźć jej nie mogę.
Dlaczego?
To przecież,
Takie proste.
Nie rozumiem, czemu?
Nie mogę być wesoły,
Zawsze pełen szczęścia.
Może dlatego, że:

My ludzie jesteśmy słabymi istotami,
Zbyt często kierujemy się złymi emocjami.
Przez samych siebie ciągle spadamy,
Na dno myśli naszych skąd już nie wracamy.
W smutku się pogrążamy
I za cieniem podążamy.
Jesteśmy ludźmi umiemy się cieszyć,
Wiemy jak się radować i miłować.
Niestety zapomnieliśmy jak się to robi,
Przez to jesteśmy tacy słabi.
Ciężko o pomoc krzyczeć nam
Często każdy woli zostać sam.
Ja wołam, krzyczę teraz do was,
Odważyłem się na to, ten jeden raz.
Ostatni raz...

autor

Machinerii

Napisany: 2005-03-17 Dodano: 2005-03-22 16:21:36

Ten wiersz przeczytano 896 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie