Na bocznym torze

Harował człek w życiu jak głupi,
na kilku etatach z hakiem,
na fiskus, na zus, na ojczyznę,
na cienką zupę z ziemniakiem.

Pot spływał po czole, po zadzie,
i choć to rzecz niepojęta,
harował człowiek jak mrówa,
w powszedni dzień jak i święta.

I lata nadzieją dokarmiał,
że kiedyś na nogi już stanie,
że będzie miał tyle i tyle,
i jeszcze coś mu zostanie.

Dziś, gdy szron włosy pobielił,
w portfel człek stary znów zerka,
a tam tylko szara podszewka,
bez choćby jednego papierka.

Za zdrowy by rentą się wspomóc,
za stary by etat załapać,
na bocznym przysiadł więc torze,
by cicho sobie popłakać.

A gdy łza słona już wyschła,
wstał człek i warknął „cholera”!
Wziął się znów do roboty,
bo nadzieja ostatnia umiera.

autor

czarownicazła

Napisany: 2013-12-10 Dodano: 2013-12-10 19:29:13

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie