Na dnie Atlantyku
Zatopiony statek,
a na nim załoga,
spoczywają na dnie oceanu,
o których świat już zapomniał.
Zatopione ich niespełnione plany,
niespełnione marzenia
zamieniły się w długi sen,
z którego nie zbudzi ich nic.
Teraz tylko ocean, jak wielkie
cmentarzysko
tańczy z nimi
i tylko on o nich pamięta
szumiąc sennie we wraku żałobną starą
pieśń.
21/06/2006r. Irlandia
autor
Violetus Pospolitus
Dodano: 2006-10-06 15:20:52
Ten wiersz przeczytano 473 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.