Na skraju samotności

,,nie umiejąc zrozumieć ciosów z dłoni, które
wszystkim''buu..ciarki mi przeszły po plecach,dotknął
mnie ten wiersz ... albo anioł(?)

Wyobraznia moja uruchomiła sie po przeczytaniu
wiersza.Widze tego ogromnego anioła zasmuconego
patrzacego w dal...Ciebie widze przy nim, taka małą
niewinna istotkę...

przyjdzie nowa Miłość być może lepsza która poskleja
skrzydła Anioła... i nie spadnie w przepaść bez końca
bo każda Miłość jest wyjątkowa jeśli prawdziwa więc
jeśli samotność boli po jej utracie może warto ją
ratować jeśli jeszcze się da...

Samotność jest bardzo trudna do zniesienia. Wiersz
przepełniony smutkiem, jak myślę, z powodu utraty
bliskiej osoby.

Wiersz liryczny, w pełni oddający atmosferę danej
chwili, dziurawe skrzydła - bezradność. Wartościowy
wiersz.

Każdą miłość można uratować....
Tylko Ty i Ona kochać chciejcie...
A anioł z Wami będzie żartować....
Bo na miłość, zawsze czas i miejsce

Smutny... i ładny wiersz... "na skraju.." można
jeszcze uratować... uwierzyć.

Żałosna samotność, nie pozwól umrzeć swojemu aniołowi,
bo wtedy Cię pochłaonie bez reszty

„Na skraju samotności” i nie daj się w nią
wciągnąć, bo i anioł nie pomoże.

Obraz wiersza zachwyca Anioł smutku przysiadł i z
braku miłości skonał Wzruszający piękny wiersz Wyrazy
uznania

rozpaliłes moją wyobraźnię, jakbym widziała tego
anioła
dzięki za doznania
piękny, mądry wiersz

Realny ten skraj samotności aż się udziela klimat
wiersza - smutny ale podoba mi się