Na wolność ową

1.
gdzieś na skraju ziemskiej głuszy
pośród brzegów przy przełęczy
przysiadają małym smutkiem
te wproszone cichotęskne

chwile w pęki nabrzmiewają
i ballady wznoszą rzewne
bo jej ciebie jak powietrza
oraz chleba brak to pewne

wyśpiewując wypatrują
czy odnajdą rożek tęczy
by wzbić z mostu lotem róży
niebotęskne spod przełęczy


2.
zanurzyć się w siebie
gdy jesteś w potrzebie
poczuć przypływ sił witalnych

oddać pokłon* niebu
by zaradził temu
gdy dzień masz dosyć fatalny

z oddechem głębokim
wznieść ponad obłoki
w ciszy jak rzeka błękitnej

zatopić problemy
dla świata być niemym
przeczekać eureka krzyknąć
(jakie to proste)

a później mięciutko
na fale i łódką
popłynąć tam gdzie port czeka

choć wichry i osty
nie skradną radości
na czas jakiś starczy start-meta

*zanieść prośby

autor

Rozalia3

Napisany: 2021-05-05 Dodano: 2021-05-05 05:08:36

Ten wiersz przeczytano 946 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie