Nad piaski
Z inspiracji wierszem H. Poświatowskiej "Mokra Ofelia", poniekąd.
przez popioły z wody wygarnięta
jeszcze ślepa na ląd w wiatru mękach
niosą się jej lekko blade stopy
by ponowiem nabrać swojej mocy
z zimnomułu szumu wydobyta
czy usłyszy ktoś ją ciszę pytam
a opłyną krwiste fale ręce
i odrodzi pierwszy dźwięk
rumieńcem
autor
Rozalia3
Dodano: 2021-09-03 08:12:28
Ten wiersz przeczytano 1277 razy
Oddanych głosów: 14
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Piękny wiersz w formie i treści. Od samego rana wnosi
nadzieje na dobry dzień. Udanego dnia wypełnionego
beztroską:)