Nadchodzę!

Wiem, że dziś jest 1 sierpnia i w związku z tym powinienem napisać coś na temat Powstania Warszawskiego, ale w taki upał myślę tylko o chłodzie.

Właśnie nadciągam. Zmęczonym upałem
Przynoszę zimy chwilę w środku lata,
Otulę zeschłe pola śniegiem białym,
Na szybach szronem namaluję kwiaty,
Gwiazd ze trzy garści rozrzucę gdzieś w górze,
By śnieg się iskrzył ich poblaskiem złotym,
Skasuję zaraz słowiki i róże,
A dam sań dzwonki i stukot w lód kopyt.
Wszystkich letników znad morza wystraszę,
A samo morze skuję grubym lodem,
Rozgrzane ciała schłodzę boreaszem,
I morsów zrobię z tych, co wleźli w wodę.
W twarze wam sypnie krup drobniutkich fala,
Byście się czuli raźniej i weselej,
Bałwanów tylko robić nie pozwalam,
Bo ich naprawdę mamy już zbyt wiele.
Szykujcie szybko narty, łyżwy, sanie!
Rozsypcie piasek i popiół na drodze!
Będzie wytchnienie, śnieżkami rzucanie,
Nocne kuligi... Nareszcie nadchodzę

autor

jastrz

Napisany: 2018-07-31 Dodano: 2018-08-01 00:47:22

Ten wiersz przeczytano 1490 razy

Oddanych głosów: 22

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie