nadzieja

Przybądź nadziejo,
tak tęskno czekana,
niewinna lecz złudna,
zacznij karmic mnie swą treścią,
pozwol odejść rozsądkowi ,bym mógł choć na chwilę uwierzyć , że można.

Napcham się złudzeniami ,że kazdy jej krok naprzód ,był krokiem w moja stronę.
Każde jej tchnie skróceniem drogi do wspólnego szczęścia.

A wszystko to tak pozorne tak przelotne, dłońmi obłędu podane.
Matka nadzieja kocha każde swoje dziecie...Lecz czemu kłamie...

Umysł mi mąci i sprawia że staje się kimś innym: lwem solonów ,orłem pola bitew.Wszystko ponad siłe.

autor

Golos

Napisany: 2005-04-10 Dodano: 2005-07-09 11:54:20

Ten wiersz przeczytano 520 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie