Nadzieja jak motyl;
Z nadzieją na stole
bukiet róż króluje,
rozjaśniając pokój,
dookoła cisza .
Nadzieja, nowy dzień
wita promiennym,
delikatnym uśmiechem,
odrzuca smutki
jak motyl frunie
do życia,
goni za echem
chłonąc jego oddech.
autor
Ania M.
Dodano: 2016-11-12 16:03:33
Ten wiersz przeczytano 1042 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (20)
Najważniejsze, że jest, że trwa.
Dziękuję Oksani, masz rację :)
Dopóki jest nadzieja, dopóty szansa na spełnienie
marzeń!
Serdeczności Aniu:-)
Dziękuję Halinko :)
Ale gdzieś w zaułku jest i frunie...bo nadzieja
ostatnia odchodzi...bardzo, bardzo dobry
wiersz...pozdrawiam serdecznie