Namaluję pejzaż przyszłych...

Cisza.....głęboka jak oceaniczna otchłań,
przygniata mnie z miażdżącym naporem,
proszę- nie teraz, wtargnęłaś nie w porę.
Niech szumi wiatr, deszcz...Niech wali grom!

Namaluję pejzaż przyszłych dni - pąsową różę
wśród białych mgieł oceanów, szalejącą burzę,
z której wyłania się pełna kolorów - tecza
i myśl śmigła - cień motyla, tańczące szczęście.

Zerwanym w przelocie pocałunkiem daj dar bogów,
ogień!...jak cień przekradaj się do śpiących ogrodów.
A między wzniesione ręce włóż kochające serce,
by w tym zamęcie, zgarnąć naręcze gwiazd.

autor

a-co

Napisany: 2007-02-23 Dodano: 2007-02-23 10:45:38

Ten wiersz przeczytano 580 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie