Nasz dom...
Budujesz dom na wzgórzu marzeń,
Z miłości mocne fundamenty,
I nie wiesz co znów czas pokaże,
Klucz w drzwiach tak dawno zatrzaśnięty.
W marzeniach ogród w kwiatach cały,
Na ławce z tęczy z tobą siedzę,
Oczy od łez znów zabłyszczały,
Ile zniesiemy jeszcze, nie wiem.
Patrzysz jak włosy wiatr rozwiewa,
Oczy wzruszają rozmarzone,
Pieśń o miłości szumią drzewa,
W morzu tęsknoty serce tonie.
Wciąż nie ma domu, bo nas nie ma,
Murów postawić nie zdołamy,
Okrutny los tak poprzemieniał,
Schował we mgle nadziei bramy.
Na wzgórzu marzeń dom budujesz,
Dziś już nie można nic posklejać,
Ile potrafisz jeszcze unieść....
A ja wciąż proszę...tylko przebacz…
12.04.2009
Komentarze (14)
I nie wiesz co znów pokaże czas,pozdrawiam
Piękny dom z miłości na wzgórzu zbudować potrafisz,
jeżeli za siebie oglądać się nie będziesz, a pomkniesz
jak strzała do przodu.Piękne nowy dom z mocnymi
fundamentami. Jak ten wiersz, który tak ślicznie
namalowałaś, dziewięciozgłoskowcem, rymując.
treść wiersza zawiera tensknotę głębię duszy i
roztargnione rozwiane marzenia które próbują się
pozbierać i utworzyć całość z życia które uleciało ale
jest jeszcze iskierka nadziei
zawarta w słowie"przebacz"
I mi też się spodobał. Melancholijnie, z uczuciem,
ładnie.
dawno nie czytalam tak pieknego wiersza!
Wygląda na to, że jest co przebaczać. Ale jeżeli
fundamenty miłości mocne, to może wytrzymają?
Autorko,bardzo wzruszyłaś mnie wierszem.Tak pięknie
opisałaś tęsknotę za tym co uciekło między
palcami.Dobra poezja.
Śliczny wiersz, ubrany w piękne słowa :)) powiem
krótko: nauczmy się wybaczać.
po takim wierszu wybaczenie masz gwarantowane... wierz
mi.
Piękny bardzo obrazowy wiersz, osnuł duszę melancholią
i ciepłym marzeniem.
Pozdrawiam...
piekny wiersz ...melancholijny, rozmarzony moze
rozkleic nawet twardziela.
Wiersz tajemniczo-melancholijny z nutką żalu...
Piękny wiersz...może kiedyś marzenia się
spełnią...Pozdrawiam..
pięknie napisane ;) pozdr.