Nasza bajka…

Dedykowany mojej internetowej przyjaciółce... Ewelinie

Zamykam powieki i widzę wszystko.
Każdą chwilę spędzoną z Tobą.
Widzę twój uśmiech, błysk w twoim oku
To, co znikło, daleko gdzieś w mroku.

Wiem, że nie wróci, choć pragnienie wciąż nieugaszone
Choć myśli, marzenia są niespełnione
A zaczynając od początku romansu całego,
Tak to ja Cię kochałam, od wejrzenia pierwszego.

Twoja obojętność wobec mnie była jak kolec u czerwonej róży
Jak się domyślasz nic to dobrego dla mnie nie wróży.
Zostawiłam dla Ciebie wszystko
Okłamałam rodziców, straciłam przyjaciół.

Straciłam? Nie, oni okazali się po prostu fałszywi.
A najlepsza przyjaciółka już dzisiaj żadnych uczuć do mnie nie żywi.
Poza nienawiścią, oczywiście.
To jedyne, co po niej mi zostało.

Tony łez straconych,
Tobie nie wystarczały.
Kochałam właśnie Ciebie, jak nikogo innego,
Wykorzystałeś to, dla zysku wyłącznie własnego.

Nie przeczę, grzeszyłam urodą,
Więc powodów do pochwał było bez wątpienia mnóstwo
A twoje komplementy, choć mówiłeś ich nie wiele
Kończyły się jedynie na moim ciele.

Od dziś już koniec życia przeszłością
Karmienia ran, nieodwzajemnioną miłością.
Naszej bajki nadszedł jednak kres
Otwieram powieki, dziś one są już wolne od łez.

autor

melooody

Napisany: 2006-07-08 Dodano: 2006-07-08 10:13:04

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie