W naturze i w sercu

Kłąb ciężki chmur ciemnych po niebie przepływa,
Śnieg kłuje w policzki, a w oczy wiatr wieje,
Wciąż kulę się w jego raptownych porywach,
Na ciepło i słońce straciłem nadzieję.

Bezlistne gałęzie wiatr zgina i łamie
A na nich w milczeniu drżą ptaki skulone,
A serce, jak ptaki – zmarznięte na kamień
Nie grzeje mi piersi, lecz milczy zranione.

Już burza nadchodzi, bo wicher się wzmaga
I w zaspy uderza, i śniegiem wciąż dymi.
Przez serce me wcześniej już przeszedł huragan;
Jest nagie i martwe, jak drzewa są w zimie.

autor

jastrz

Napisany: 2018-05-28 Dodano: 2018-03-01 00:45:24

Ten wiersz przeczytano 937 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie