W naturze i w sercu
Kłąb ciężki chmur ciemnych po niebie
przepływa,
Śnieg kłuje w policzki, a w oczy wiatr
wieje,
Wciąż kulę się w jego raptownych
porywach,
Na ciepło i słońce straciłem nadzieję.
Bezlistne gałęzie wiatr zgina i łamie
A na nich w milczeniu drżą ptaki
skulone,
A serce, jak ptaki – zmarznięte na
kamień
Nie grzeje mi piersi, lecz milczy
zranione.
Już burza nadchodzi, bo wicher się
wzmaga
I w zaspy uderza, i śniegiem wciąż dymi.
Przez serce me wcześniej już przeszedł
huragan;
Jest nagie i martwe, jak drzewa są w zimie.
Komentarze (17)
Przyjdzie wiosna śniegi spłyną,
słońce w sercu lód roztopi.
Tak tęsknota za miłością,
wniesie powiew z lat młodości.
Pozdrawiam:-)
podług nieśmiałego łopotu serca,
świat magię wokół roztacza
gdy kryształkiem lodu zima się wwierca,
marzenie o wiośnie łzą w oku do nas wkracza
Trochę z opóźnieniem ale dorwałem się wreszcie do tego
fajnego, smutnego wiersza. Wredna, zła zima za oknem
i w sercu...
W moim PRZEDWIOŚNIU dużo weselej.
Pozdrawiam. Miłego dnia :))
Twój zimny nastrój potrafi udzielić się czytelnikowi.
Wszyscy z niecierpliwością czekamy na nadejście owej
wiosny, która nam go poprawi:)
Pozdrawiam:)
Marek
Pewnie wszyscy mamy już dość zimy.
Pozdrawiam :)
Piękny ten zimowy obrazek choć smutny:)pozdrawiam
cieplutko:)
Prześliczny i przyrodniczy wiersz, pozdrawiam :)
Michale, dziękuję za zajrzenie do mnie i odmłodzenie
przestępnym.
W sercu, które jakby sklonowane na różne potrzeby, w
naturze o której wiemy i tej, o której jeszcze nie
mamy pojęcia - wciąż będziemy chcieli być
"doopiekowani" według oczekiwań.
wiersz raz chwyta, to znowu delikatnie ujmuje nie
tylko zaśpiewem.
Pozdrowienia.
Taki smutny, zimowy krajobraz może ogarnąć chłodem
także nasze serca...
kocham takie klimaty w wierszach
lodowata zima nawet serce zamroziła - piękna poezja
:-)
pozdrawiam
Pięknie o zimie.
smutno ale pięknie
jakoś tu smutkiem powiało, trzeba mieć nadzieję -
niebawem wiosna
Zima ma swoje prawa. U mnie łagodnie 15 stopni plus,
ale ma się zmienić na gorsza pogodą. Pozdrawiam.