nauczmy sie tęsknić
czekałam w objęciach wiatru
na Ciebie, Twoje łakome dłonie
spragnione mojego ciała
czekałam w promieniu słońca
na Twój uśmiech
patrzyłam na radość wymalowaną na
twarzach
zakochanych
wtulonych
zazdroszcząc
a jednak życząc im
by nauczyli sie tęsknić
choć czasem tak trudno mi
o uśmiech w te dni
gdy gonimy świt z dala od siebie
życzę im by nauczyli się
tęsknić bo tęsknota
jest wpisana w imię miłości
a ja tęsknię
gdy waniliową kawę
piję bez Twoich
oczu wpatrzonych we mnie
dla Pana G:* kiedy tęsknię czuję, że kocham :*
autor
EnigmatycznyDuszek
Dodano: 2008-04-27 22:59:51
Ten wiersz przeczytano 446 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Nie zawsze milośc ukazuje sieepoprzez tesknote
podoba mi sie ale...jestem odmiennego zdania:)plusik i
tak:_pozdrawiam
Delikatnie napisany wiersz.
Niby smutny ale romantyczny.
Taki inny . Subtelny i jeszcze ta waniliowa kawa.
Podoba mi się .
Jakoś tak waniliowo, zwiewnie i tęsnko się zrobiło.
Podoba mi się :)