Nawet na przekór sobie samemu

Po ciągłych i ciężkich próbach
Łyknięcia odrobiny szczęścia
Dłoń ma kielicha nadal nie sięga
A stół wciąż w górze za wysoki

Nieraz już rezygnowałem
Gdyż nieosiągalny to wyczyn
Nadzieja pod stopami pustoszała
Ja na krawędzi bezradnie stałem

A Ty wyrosłaś tak nagle obok
Światłością oślepiając me oczy
Teraz już Tylko z Twoją pomocą
Razem łyknęliśmy szczęścia rozkoszy.

Wiem! Niepotrzebnie te zwątpienia
I teraz tak bardzo wstydzę się tego
Nie warto nawet przez chwilę się poddawać
Trzeba walczyć o szczęście na przekór sobie samemu.

autor

Selenge

Napisany: 2008-02-25 Dodano: 2008-02-25 13:05:26

Ten wiersz przeczytano 523 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie