Niby nic
Arturowi...
Życie nie zaczeka
Był człowiek i nie ma człowieka
I choć minął tylko momencik
Zegar stanął, wskazówka się nie kręci
Niby nic, wokół bez zmian świat
Łza na policzku, po niej mokry ślad
Serce dziecka zapłakało po tacie
Ktoś szepnął - żegnaj bracie
Niby nic, wokół nic się zmieniło
Słońce świeci, śniegiem poprószyło
Wiatr...zdmuchnął Twoją świeczkę
Zatrzasnął drzwi otwarte…
Czas nadal płynie ziarno za ziarnem
Za szybko odszedłeś przyjacielu
Komentarze (26)
Wzruszająco bardzo. Współczuję. Pozdrawiam ciepło.
współczuję...
piękna refleksja
Ładna refleksja na pożegnanie.
Pozdrawiam:)
A życie toczy się dalej....ęhh....
pozdrawiam cieplutko
tylko dla najbliższych tragedia.
Świat ma to gdzieś...
Ludzie odchodzą, a świat kręci się dalej.
Smutny lecz piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie :)
Piękny, refleksyjny wiersz. Każdy ma swój czas i on
kiedyś staje. Pozdrawiam
Piękny, poruszający wiersz,
odejścia są okrutne, zwłaszcza te przedwczesne.
Pozdrawiam ciepło i życzę samych dobrych dni w Nowym
Roku :)
Witaj.
Długo Cię nie było.
A wiersz naprawdę piękny w całym swoim smutku...
Tak, życie płynie dalej, taka kolej rzeczy, ale
bliskim jest tak strasznie trudno...
Pozdrawiam serdecznie życząc wszystkiego dobrego w
Nowym Roku :-) Bartek.
Życie jednego człowieka to krótki odcinek w historii
ludzkości. Ale wystarczająco długi dla bliskich i
znajomych, aby wejść do ich serca.
Piękny wiersz Patrycjo.
Życzę Tobie w nowym roku 2021 zdrowia, pomyślności i
spełnienia marzeń.
niby nic... a jednak brakuje i smutek ogarnął duszę :(