Nie boję się dogmatu

a może tak zaczepić los lusterka
przetnie lico z chirurgiczną precyzją
lub oddech swój zespoić ze stalą
co na przewóz rozmaitych poczeka

w zapachu zieleni może przeleżę
zapatrzę się w taniec barwnego pierza
w złotych falach siewcy - Polsko kochana -
nim w nocy on przyjdzie co puls odbierze

ruch głowy w dwie strony świat wciąż się kręci
spowite mgłą patrzą oczy omdlałe
jak niebo ucieka susem daleko
niech tam zabierze gdzie żeśmy poczęci

autor

Snowboarder

Napisany: 2009-09-15 Dodano: 2009-09-16 23:34:53

Ten wiersz przeczytano 442 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie