nie dziwi nic
gdzie
podziałaś się wolności bawiącą
wierszem i miłością do słowa
dokąd odleciały zastępy
pełne miłości do ludzkości
pozostała ułuda i zawisłość
pogoń za blaskiem zaistnienia
nie dziwi nic
ludzie odchodzą
zawisłość panoszy się dalej
autor
Driana
Dodano: 2024-03-20 10:57:21
Ten wiersz przeczytano 650 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (27)
Serdeczna miało być.
Myślę, że istnieje miłość do ludzkości, a wiele osób
bawi się słowem:)
Blask zaistnienia - zapewne miłe to, ale najważniejsze
ciepło płynące od różnych osób...
Uśmiech, dobra, serdeczba atmosfera - to jest to:)
Bardzo serdecznie Ciebie Driano pozdrawiam:)
Refleksyjnie, bardzo ładnie.
Pozdrawiam Driano:)
No mówiłam, że 'niekumata' :))
Wszystkiego dobrego, Driano.
Re: Zosiu, dobrze jest:)
Poprawilam znaki diakrytyczne.
niestety, ludzie odchodzą (ich twórczość też)
Kochana Driano - Zawisłość nasza jest przepiękna.
Takiej nie ma nikt.
Powietrze czyste, puszcza święta
i bez zanieczyszczeń wikt.
Driano, ale być może jest dobrze.
Dzisiaj jestem 'niekumata' ;)
"dokad odlecialy zastepy
pelne milosci do ludzkości"
Pewnie wiatr je porwał.
Ech, można dużo na ten temat...
Szkoda słów.
Pozdrawiam, Cię, Driano :)
"zawislosc" na pewno chodzło Ci o - zawisłość?
Bo jeśli od zawiści, to raczej - zawistność.
Wiersz opowiada o braku wolności i miłości w
dzisiejszym świecie, gdzie ludzie odchodzą, a
niepewność tylko rośnie.
(+)
Wokół siebie twórzmy miłą atmosferę życzliwości,
szacunku - a będzie znośniej. Ślę moc serdeczności i
pogody ducha:)